(1).猶堅(jiān)硬。
《孔叢子·抗志》:“齒堅(jiān)剛卒盡相磨,舌柔順終以不弊。”
《易·姤》“初六,繫于金柅” 三國(guó) 魏 王弼 注:“金者,堅(jiān)剛之物?!?span id="5zc5ttk" class="book">《
朱子語(yǔ)類(lèi)》卷七十:“蓋山是堅(jiān)剛之物,故能力畜其三陽(yáng)?!?br />(2).猶堅(jiān)強(qiáng)。
《荀子·法行》:“堅(jiān)剛不屈,義也?!?span id="inxj50g" class="book">《
后漢書(shū)·西羌傳》:“﹝ 羌 ﹞性堅(jiān)剛勇猛,得西方金行之氣焉。” 唐
白行簡(jiǎn) 《金在鎔》詩(shī):“堅(jiān)剛由我性,鼓鑄任君心?!?span id="hu3nz0g" class="book">《三國(guó)演義》第六八回:“ 清河 崔琰 ,天性堅(jiān)剛;虬髯虎目,鐵石心腸?!?/div>